تو خیلی خاشی
دلُم سی به تماشا نشتِنِ طلوع ماه کامل تو کُه تنگ وویده.
راسش دلُم سی به تماشا نشتن طلوع ماه کامل تو کوه با تو تنگ وویده.
راسش دلُم سی هَمِی وختِی خاشمان تنگ وویده.أی گفتُم خاش! خیلی وقتن می خوام در مورد کلمه «خاش» بینیویسُم! چه خوش موکع یادُم آمَه.
مو وُ همه دوسام، گُت ترین مشکلمان تو فارسی معیار وُ گپ زِدن با دوسای شهریمان، سر ای کلمه‌ن.
جای کلمه «خاش» ، با ایکد کاربرد، کلمه ای که به دلمان بیشینه نیسه! مثا مو نیفمُم وقتی أ بیدن تو یه جای خیلی خوشالُم، إگه نِتانم بُگُم «چقد خاشن» چطو حسُم بِیان کنُم یا وقتی یه ادم خاشی می وینُم نیفمُم چطو بدون کلمه خاش توصیفِش کنُم.
او روز زینو گفت ابراهیم منصفی یه اهنگی داره که توش میگه «تو خیلی خاشی».
تو خیلی خاشی! ای عاشقانه تِرین جمله ای بیده که همیشه أم گفتِی وُ مو می فمیدُم وقتی أم می گفتی تو خیلی خاشی، چکد خاطرُم می خواسی وُ چکد کلمه کم داشتی سی گفتن وِلی همی جمله همه چی سی مو می رساند.
همه خاطراتمان خیلی خاش بیدِن.
مو هیچ وقت یادُم نمیره باور کن. اِگه می خواس بره، تا الان رفته وی.
