کودکان پس‌کرانه ها
پنجشنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۹، ۰۲:۳۴ ب.ظ
با بچه های کوچه و خیابان می توانم حرف بزنم و خوشحالم.
قدردان این نعمت بزرگم.
ولی مثل اینکه هیچ وقت قدردانی آن طور که باید باشد نیست، مگر در زمان فقدان.
با بچه های کوچه و خیابان می توانم حرف بزنم و خوشحالم.
قدردان این نعمت بزرگم.
ولی مثل اینکه هیچ وقت قدردانی آن طور که باید باشد نیست، مگر در زمان فقدان.
چه وبلاگ سوت و کوری...
نه لایکی ، نه کامنتی...
چرا این شکلیه این جا ؟