مرنگه

دلُم می‌خوا بینیویسُم ولی خسمن.

دلم می‌خوا بینیویسم که چه‌کد دلم سی دریا و خانه تنگ وویده. که چه‌کد ای روزا ناراحتم و نیفمم با خوم چه کنم ولی درعین حال چه‌کد حس خوش‌بختی می‌کنم.

بینیویسم که چه‌کد دِیا(مادر)ها موجودات عجیبی هسن.

ولی خسمن ای‌کد که گرویدم و تو سر خوم زدم.

فکد کاشکی یکی میامه سیم می‌گفت که هنوز مو یادت هسه و گندما که دیدی یاد مو افتادِی.